Powrót do blogowania

Nie było mnie, nie było…… rok prawie.

Działo się i życiowo i szyciowo. I oczywiście działo się dzierganiowo – czyli też się działo.

 
Najsmutniejsza wiadomość dotyczy mojego rudego pieska – słodkiego Toffiego. Umarł mój piesiunio.

Sunia- czarna Xantusia zwana Ptysią chorowała, ale teraz jest całkiem OK. Jak na jej wiek – 12,5 roku, trzyma się dzielnie.

     Pieski starają się jak mogą, by nie okazywać bólu. Moja Ptysiunia ma zwyrodnienie  stawu nadgarstkowego.  Wczesna wiosną rozpoczęliśmy leczenie metodą   IRAP i po upływie   ok. pół roku była widoczna zdecydowana poprawa. Leczę moje pieski w Przychodni Małych Zwierząt- o tu. Suczką zajmował się prof. Adamiak i dr. Dobrowolska. Ludzie  o wielkiej wiedzy i ogromnych sercach dla zwierząt.

     Traci słuch – niestety. Zawsze porozumiewałam się z nią bardzo cicho, bo szetlandy są niezwykle wrażliwymi pieskami. Nie można na nie krzyczeć . Teraz  to ułatwiam nam życie, bo Ptysia doskonale odczytuje wszystkie gesty. Ale – przykro się patrzy ma  przyjaciela, który tak po prostu się starzeje. Mimo wszystko  nadal jest radosnym pieskiem , przynosi swoje zabawki i chętnie się bawi.

Pozostając w pieskowych tematach – oto  kołderka –derka dla suczki owczarka szkockiego krótkowłosego z hodowli „Smooth Drinks”

Oto i sunia pod kołderką.

Ciekawski przyjaciel suni

Zdjęcia zamieszczam za zezwoleniem właścicielki suczki.

Miotowy  brat Caipiroski też otrzymał derkę 

Jeszcze mam trochę do pokazania. Pieskowych  i nie tylko pieskowych kołderek.

To już niedługo nastąpi.